Maandagmiddag, 12:20 uur. Tijd voor het tweewekelijkse gesprek met 1 van mijn coach leerlingen. Net zoals de lessen vinden de coachgesprekken sinds vorige week digitaal plaats middels Google Meet.
We werken nu twee weken vanuit huis. De digitale revolutie werpt zijn vruchten af en de lessen lopen soepel, het besef wat school betekent voor onze leerlingen begint te komen;''Meneer, eigenlijk mis ik school best wel. Lekker praten in de les en zelfs het eruit gestuurd worden mis ik als we teveel praatten.''
Het gemis van het normale is ook aanwezig bij deze docent economie. Zoals Matthijs van Nieuwkerk de afgelopen weken zijn publiek mistte, is het voor mij iedere les weer zoeken naar manieren om de interactie in stand te houden. Immers, zonder persoonlijke band en binding komen leerlingen minder tot leren. Dus iedere les probeer ik alle leerlingen aan het woord te laten komen, speel ik via Youtube 'Lang zal ze leven' als er een jarige in de groep is en neem ik ruim de tijd om alle vragen te beantwoorden.
Later op de middag krijg ik een mailtje van een ouder: "Één positief ding is dat hij door dit alles in ziet dat hij veel liever naar school gaat, een eyeopener! Beetje jammer dat het op zo’n manier moet..."
Naast de lessen die in de ochtend plaatsvinden is er in de middag ruimte voor 1 op 1 gesprekken. Voor mij als docent zijn dit leerzame momenten om direct van leerlingen te horen hoe het gaat. Stan, een nieuwe leerling bij het profielvak Economie en Ondernemen heeft een aantal opdrachten in te halen. Samen maken we een planning voor de komende tijd en zoeken we naar oplossingen hoe hij dit vanuit huis kan oppakken. Tof om te zien hoe gemotiveerd hij dit doet!
